عید است و صبا مشک فشان می آید 

آرام دل و مونس جان می آید 

ای دل به تماشای گل باغ حسن 

برخیز که صاحب الزمان می آید 

-----  

سر بر قدم مهدی زهرا برسانید 

با منتظران سوره ی والشمس بخوانید 

او آینه ی حسن خدا مظهر طاهاست 

در دست حسن یوسف زهراست ،بدانيد

در نیمه ی شعبان ز میِ ساقیِ کوثر 

بر کام  محبین  ائمّه  بچشانید  

با اهل ولا جامه ی احرام بپوشید  

محمل به سوی کعبه ی مقصود برانید 

با ندبه وُ عهد و فرج و ذکر مُداوم 

از دیده ی دل تا به ابد اشک فشانید 

اي منتظران حرف دل منتقم اين است

پای عَلَم و بیرق ارباب بمانید

اصغر چرمی

من حقّم است هشت گرفتم چرا که من

یک جمله هم نساخته ام با دوازده

با چند نمره باشد اگر رد نمی شوی

یک ، دو ، سه ، ... ، هفت ، هشت، نَه آقا دوازده

بی تو تمامِ اهل قیامت رفوزه اند

ای نمرۀ قبولی ِ دنیا، دوازده

ثانیه های کـُند توسل می آورند

یا "صاحب الزمان خدا" یا "دوازده"

حالا که ساعت تو و چشم خدا یکی است

آقا چقدر مانده زمان تا دوازده

امروز اگر نشد ولی یکروز می شود

ساعت به وقت شرعی زهرا (س) دوازده

استادلطیفیان

باران لحظه های پر از خشکـسالـیَم!

احساس آبیِ غزلِ احتمالـیَم!

در این اتاق یک_دو_سه متری م ، دلخوشم

با رنگ آسمانی ِ گلهای قالـیَم

تا کی صدای آمدنت طول می کشد؟

پیغمبر قبیله! امام اهالـیَم!

وقتی غروب می شود و گریه می کنی

آیا نمی شود به نگاهت بـمالـیَم

دنبال ارتفاع ِ خودم آمدم، اگر

اطراف گیوه های تو در این حوالـیَم

ای رمز جدول همه ی "جمعه نامه ها "

تنها جواب آینه های سوالیم!

یک روز هم اذان ترا پخش می کنند

از پشت بام حنجره های بلالـیَم

تو لهجه ی زبان خدایی و من ولی

از پایه ریز های زبانهای لالیم

حالا کنار چشم تو لکنت گرفته ام

من دوستدالمت تو بگو دوست دالیم ؟

استادلطیفیان

وقتی تو از سفر برسی عید می‌شود

دنیا دوباره صاحب خورشید می‌شود

چشمان روشنت که طلوعي دوباره کرد

دلها پر از تجلّی توحید می‌شود

با اهتزاز پرچم سرخت در آسمان

پیمان عشق و عاطفه تجدید می‌شود

از چشم خیس گریه کنان شهید عشق

با بوسه ای به راه تو تمجید می‌شود

یک عمر نوکریِ در خانۀ حسین

با یک نگاه لطف تو تایید می‌شود

آقا طواف مرقد خاکی مادرت

وقتی که چشم های تو تابید، می‌شود

این جمعه ها عزای مرا جار می‌زنند

برگرد با رسیدن تو عید می‌شود

یوسف رحیمی

دلم گرفته ازاین جمعه ها که تکراری ست

وسهم روزوشبم بی شماگرفتاری ست

گناه پشت گناه و...... گناه پشت گناه

گناه:نقل ونباتی که بینمان جاری ست

جهان وخلق جهان جمله دست دوم شد

ببین بدون تو عالم شبیه سمساری ست

به نوکران شماطعنه می زند هرکس

که:بیخیال شوید،انتظار سرکاری ست

در این زمانه پستی که نقل لبهامان

دروغ وغیبت وفحاّشی و رباخواری ست

چقدر ندبه بخوانم برای آمدنت اگرچه

این همه ندبه فقط ریاکاری ست

ولی به صورت من یک نگاه کن آقا

لبم ترک زده ....مثل لبان سیگاری ست

ودکتران همه ،مارا جوابمان کردند

فقط ظهور تو آقا علاج بیماری ست

غروب جمعه شدوبی تو بازهم،ای وای

دلم گرفته ازاین جمعه هاکه تکراری ست

مجتبی خرسندی

بیا که عبد مطیع خدا شدن خوب است

شبی به خاطر او سر به را شدن خوب است

تمام حرف همین است که گنه نکنیم

ز آن چه نفس بخواهد جدا شدن خوب است

شده به یک سحری صاف کن دل خود را

به آیه های خدا با صفا شدن خوب است

به دل حقیقت محبوب را تو پیدا کن

ز عشق های مجازی رها شدن خوب است

چرا به پیش خلائق تو خم کنی سر خود ؟

شبی مقابل دلدار تا شدن خوب است

صدای اهل قبور است می رسد بر گوش

که : آی بنده رفیق دعا شدن خوب است

از این دو دیده به غیر از گنه نشد حاصل

ببند چشم ، که اهل بکا شدن خوب است

ببین که قافله ی عمر می رود از پیش

مرو به خواب که دور از خطا شدن خوب است

مگر که بخت کند رو ، طبیب را بینی

به درد بندگی اش مبتلا شدن خوب است

در این لیالی رحمت اگر خدا خواهد

مسافر حرم کربلا شدن خوب است

رضا رسول زاده

من كیم قلب وجودم من كیم جان جهانم

من كیم نور عیانم من كیم سر نهانم

من كیم كهف حصینم من كیم مهد امانم

من كیم مولای خلقت در زمین و آسمانم

من كیم فرمان روای ملك حی لامكانم

من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

من كیم من آسمانی مصلح خلق زمینم

من كیم من دست تقدیر خدا در آستینم

من كیم من وارث پیغمبر و قرآن و دینم

من كیم سر تا قدم مولا امیرالمؤمنینم

من كیم من آخرین تیر الهی در كمانم

من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

من كیم من آفتاب یازده خورشید نورم

من كیم من مصحفم تورات و انجیل و زبورم

من كیم من مظهر عفو خداوند غفورم

من كیم من آن كلیم هستم كه عالم گشته طورم

من یگانه مصلح عالم امام انس و جانم

من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

ماه شعبان خنده زن بر آفتاب منظر من

بوسه گاه جده ام زهرا جبین مادر من

سیزده معصوم را روح و روان در پیکرم من

جان به قرآن می دهد لعل لب جان پرور من

نقش جاء الحق به بازویم شهادت بر زبانم

من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

بیشتر از آنكه كامم تر شود از شیر مادر

داشتم بر آسمان معراج چون جدم پیمبر

بر لبم گردید جاری آیة قرآن چو حیدر

بر همه مستضعفین دادم نوید فتح را سر

با گل لبخند بابا بوسه میزد بر دهانم

من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

من به چشم شیعیانم جلوة الله و نورم

من میان دوستانم ، گرچه پندارند دورم

ملك هستی بهر مواجی بود از شوق و شورم

دوستان آماده نزدیك است ایام ظهورم

می رسد دیگر به پایان انتظار شیعیانم  

من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

گرچه چون یوسف به چاه غیبت کبری اسیرم

هرکجا باشم به کل عالم خلقت امیرم

غیبتم را هست سری نزد دادار قدیرم

تا در اقطاع زمین با دوستانم انس گیرم

گه به سهله گه به کوفه گه به قم گه جمکرانم

من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

من همان خون خدا هستم که در جوش و خروشم

بانگ هل من ناصر جدم بود دائم به گوشم

پرچم سرخ حسین ابن علی باشد به دوشم

پر شود از عدل این عالم به عزم سخت کوشم

چون پیمبر گله ی صحرای هستی را شبانم

من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

انبیا و اولیا هستند یك سرلشكر من

عیسی و مریم نماز آرد به جا پشت سر من

آیة فتحًا مبینا نقش بر انگشتر من

حكم حكم من زمین و آسمان فرمان بر من

پایگاهم كوفه پا بر قلة هفت آسمانم

من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

جامه ی ختم رسل پوشیده بر قد رسایم

ذوالفقار مرتضی در پنجه ی مشکل گشایم

چارده خورشید پیدا در جمال دل ربایم

می رسد از کعبه بر گوش همه عالم صدایم

جمع می گردند در یک لحظه گردم دوستانم

من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

می رسد روزی كه با عدلم اروپا را بگیرم

وز پی احیای قرآن كل دنیا را بگیرم

پنجة قهر افكنم حلقوم اعدا را بگیرم

داد حیدر ، داد محسن ، داد زهرا را بگیرم

داد ثاراللهیان را از یزیدیان ستانم

من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

منتظر باشند مهدیون به امید وصالم

ی رسد روزی كه گیرم پرده از ماه جمالم

من امید مصطفی من آرزوی قلب آلم

من شما را آبرویم ، عزتم ، قدرم ، جلالم

من به میثم شهد وصل خویشتن را می چشانم

من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

استادسازگار

نرگس آن شب انتظار یاسمن را می کشید

ابر نازی سایه سرو چمن را می کشید

سیب سرخ عاشقی خندید بر شاخ درخت

لاله بر تن کرده از دیبا و یاقوت رخت

ماه در شام غمش در آسمان می دید خواب

می زند سنجاق عشقش را به زلف آفتاب

لاابالی بلبل آشفته و شوخ و زرنگ

برده از جام می مفتونی هفتاد رنگ

در غیاب باغبان فرصت غنیمت داشته

رفته و از باغ او یک سوگلی برداشته

با اقاقی های عاشق ایستاده صف به صف

دسته ای سوزانده عود و دسته ای هم کف به دف  

از زمین سامره باد یمانی تا وزید

یوسف از فرط شعف انگشت دستش را برید

طوطی رند طرب بگرفت این فرخنده فال

در جوابش آمد از هنگامه عید وصال

هیچ کس جز چشم نرگس این تجلی را ندید

ناگهان رخساره ی سلطان گلها شد پدید

هاتف شوریده زد بر سینه داغ عاشقی

خوانده خیر مقدمش در کوچه باغ عاشقی

مژده ای یاران عاشق یار خوش عهدی است این

گل بیفشانید به به حضرت مهدی است این

پرده ای انداخته بر صورتش رنگین کمان

بسته از الوان خود بر گاهوار او رمان

از طلای کاکلش هم سیم و هم زر ریخنه

لوح محفوظ خدا بر گردنش آویخته

بر تنش مریم لباسی از زبرجد دوخته

بر لبش روح القدس آیات حق آموخته

لب مگو معجونی از شهد و شراب سلسبیل

می چکد از لعل مستش شیر خرمای نخیل

حسن بی همتا به دریای نگاهش غوطه ور

ریخته بر ساحل مژگان او در و گهر

حضرت داوود تصنیف جدیدی ساز کرد

با سلیمان نبی تا مهد او پرواز کرد

موسی از سینا به سینا ی جمال او شتافت

خواست زود آید هزاران موج دریا را شکافت

خضر آب زندگانی را رها کرد و نخورد

پیش قطره قطره ی آب دهانش کاسه برد

این خبر آفاق را پُر کرد و از هر شهر و کو

آمدند ی بر تماشای رخ آن ماه رو

روز و شب نرگس به صحن باغ میخواند این دعا

یاسمن را از حسودان چمن پنهان نما

حق وِ را از لطف ، از چشم حسودش دور کرد

غنچه را در هاله ای از نور خود مستور کرد

رفت و رفت و از دیده ی چشم انتظاران شد نهان

حلقه عشاق شد بی نور یار مهربان

سیب جایش را به برگ زرد پاییزی سپرد

سوخت جان لاله و از غصه جانش، فسرد

بلبل آشفته می زد بر سر خود وای وای

سوگلی روز و شبش شد گریه های های های

طوطیان در شکرستان غمش مضطر شدند

آن اقاقی ها که میگفتم همه پرپر شدند

سالها رفت و کسی این بوستان را در نزد

هیچ قمری درهوای عشق بازی پر نزد

غنچه روزی می رسد با خار بیرون از نیام

آید و برپا کند در باغ جشن انتقام

یا صاحب الزمان عج

ای طلوع صبح دم نور دگر آورده ای

آفتابی بهتر از شمس و قمر آورده ای

شاهدی از جان و دل محبوب تر آورده ای

یا که وجه الله بر اهل نظر آورده ای

مصلح کل حجت ثانی عشر آورده ای

مهدی موعود کز خلق خدا او را سلام

آسمان امشب چه سیمای تو روحانی شده

دامنت چون قلب نرگس پاک و نورانی شده

سینه ات لبریز از انوار ربّانی شده

صحنه هایت روضه ی سر سبز رضوانی شده

ماه با لبخند ، گرم نور افشانی شده

تا طلوع صبح دور سامره گردد مدام

ای زمین آغوش بگشا که جانان است این

سامره تطهیر کن خود را که قرآن است این

آسمان در بر بگیرش یک جهان جان است این

سیزده معصوم را روح است و ریحان است این

قلب قرآن ، هستی دین ، رکن ایمان است این

خود امام و یازده آباء معصومش امام 

استادسازگار

لاله های نرگس ! امشب باغ را زینت کنید

باغ را زینت کنید از باغبان دعوت کنید

با گل دامان نرجس لحظه ای خلوت کنید

تا سحر با آن نگار نازنین صحبت کنید

صورت حق جستجودرآن نکو سیرت کنید

با امام عصر یکبار دگر صحبت کنید

اهل مجلس باز وصف ماه مجلس بشنوید

بوی یاس از نرگس دامان نرگس بشنوید

نرجسا ! ماه هزاران انجمن آورده ای

آفتاب حسن حیّ ذوالمنن آورده ای

لالۀ سرخ حسینی بر حسن آورده ای

باز در عالم خلیل بت شکن آورده ای

یوسف کنعان ما را در وطن آورده ای

یا که بر یعقوب بوی پیرهن آورده ای  

بر تو و فرزندت ای پا کیزه مادر آفرین

از خدا واحمد وزهرا وحیدر آفرین

این مسیح آفرینش پیشتر از آدم است

این چراغ طور بینش این فروغ عالم است

این کلام الله ناطق این کتاب محکم است

این مسیحای مسیحا این امام مریم است

این صفا این مروه این حجراین حرم این زمزم است

این امید انبیا از بوالبشر  تا خاتم است

این تمام چارده معصوم در یک صورت است

این نه یک نوزاد این پیر تمام خلقت است

نرجس ! امشب خلق را دروجد وشورآورده ای

یک قمر نه چارده خورشید نور آورده ای

ِسرِّ ده فرمان موسی را زطور آورده ای

مصحف وانجیل وتورات وزبور آورده ای

مصطفی را از حرا یا غار ثور آورده ای

بر تمام انبیاء وجد وسرور آورده ای

جان عالم باد قربانت که مهدی زاده ای

ای سلام ازحیّ سبحانت که مهدی زاده ای

یا محمد نقش جاء الحق به بازویش به بین

ذوالفقار حیدری در تیغ ابرویش به بین

یک جهان توحید در چشم خدا جویش به بین

روی خود ، روی خدا درمصحف رویش به بین

صوت قرآن بشنو و لعل سخن گویش به بین

ُخلق خود درُخلق وخوی خویش ،درخویش ببین

اوست نوزادی که بر عالم امامت میکند

قائم است وبا قیام خود قیامت می کند

آی اسرائیلیان ! موسی است این موسی است این

ای مسیحیّون ! همانا حضرت عیسا ست این

ای مسلمانان عالم بر همه مولاست این

ای تمام اهل دنیا ! مصلح دنیاست این

ای همه ایرانیان !  ازدوده ی کسرا ست این

ای همه سادات عالم یوسف زهراست این

ای شب هجران ! سپاه صبح می آید زدور

شیعیان آماده نزدیک است ایّام ظهور

مهدی آمد تا لوای عدل رابر پا کند

مهدی آمد تا جهان را جنت الاعلا کند

مهدی آمد تا گره از کار عالم واکند

مهدی آمد تا دوباره معجز موسا کند

او زمین را از عدالت سینه ی سینا کند

او همه فرعونیان را غرق در دریا کند

یوسف گمگشته بوی پیرهن آید از او

بی تبر کار خلیل بت شکن آید از او

یا امام منتقم ای یوسف زهرا بیا

ای شب تاریک را صبح جهان آرا بیا

ای یگانه وارث خونهای عاشورا بیا

ای صدای انتقام زینب کبرا بیا

آفتاب فاطمه از آن سوی صحرابیا

ای شبان ما ببین حال دل مارا بیا

گرگ آدم خوار دم ازحقّ آدم می زند

چنگ بر دلهای مظلو مان عالم می زند

یوسف زهرا ببین آنان که زهرا را زدند

جای عرض تسلیت امّ ابیها را زدند

تا قیامت پیروان راه مولا را زدند

علم ودین ودانش و ایمان وتقوارا زدند

نور وقدر وکوثر و یاسین وطاها را زدند

فاش گویم کلّ مظلومان دنیا را زدند

شیعه می سوزد هماره ، شیعه می گرید مدام

تا زفریاد تو بر خیزد خروش انتقام

صبر کن یا فاطمه فریاد پشت در مزن

طایر جان امیرالمؤمنین پر پر مزن

یا علی از ناله چاه کوفه را آذر مزن

یا حسین ازنوک نی آتش به خشک وتر مزن

زینب کبرا  دگر بر چوب محمل سر مزن

چاک بر پیراهن خود پای طشت زر ، مزن

می رسد روزی که عترت را شود روشن دو عین

خیزد از مهدی صدای یا لثارات الحسین

ای گریبان چاک صبح جمعه بر دیدار تو

ای همه یوسف رخان گم گشتۀ بازار تو

ای گناه ما هماره باعث آزار تو

ای مسیح آسمانی فردی از انصار تو

ای شرار خشم حق در تیغ آتش بار تو

ای سرشک چشم زهرا بر گل رخسار تو

قلب شیعه بیقرار توست یابن العسکری

فاطمه چشم انتظار توست یابن العسکری

یوسف گمگشته تو ، کنعان همه عالم ، بیا

ای یگانه منجی ذریّه ی آدم بیا

ناخدا ! بهر خدا در این محیط غم بیا

ای گرامی زادۀ پیغمبر خاتم بیا

بی تو گشته آفرینش خیمه ی ماتم بیا

ای نثار مقدمت خون دل میثم بیا

تاتو درما غایبی برپاست در هر انجمن

نالۀ یابن الحسن یابن الحسن یابن الحسن

استادسازگار

امشب رسد از سامره بوی گل نر گس

گلها همه چشمند به سوی گل نر گس

بگرفته همه خوی به خــــــوی گل نرگس

نرگس زده لبخند به روی گل نرگس

گمگشته در انـــوار الهی کــــــره ی خاک

صوت صلوات است که سر برده زافــلاک

تا دوست زند خنده وتا خصم شود کــــور

گــــــردیده زمین بر سر گردون طبق نور

هم سامـــــره سینا شده هم بیت ولا طور

ریزد عوض گل به زمین با ل وپر حــور

خــورشیدِ رخ مهـــــدی سر زد شب نیمه

بر چــهره گل انداخـــته لبخند حکیمه

روید گل تــــوحید زکــــوه وچمن امشب

یوسف شده از مصر مقیم وطـــــن امشب

یعقـــــوب شنیده است بـوی پیرهن امشب

مهدی زده لبخــــــند به روی حسن امشب  

خــــــیزید وبه بینید گلســــتان حسن را

در دست حسن لا لـــــۀ بستان حسن را

خـــیزید که از پارۀ دل گــل بفشـا نید

وز کـــوثر نـــورآتش دل را بنشا نید

بر منتظران این خبر خوش برسانید

کامشب شب قـــدر است همه قــــدر بدانید

با نــــور نــوشتند به پیشانی خـــــورشید

ماهـــــی که جهان منتظـرش بود درخشید

این صــورت توحـــید ویا آیۀ نور است

این قامت طــوباست ویا نخلۀ طوراست

داود نبــی را به لب آیا ت زبـوراست

یا برلب مهدی سخن از روز ظهــور است

گـوش همه بر زمـزمۀ یارب مهدی است

ای منتظران مـژده که امشب شب مهدی است

ای منتظـران یا فته غــــم خاتمه امشب

تبریک که روشن شده چشم همـــه امشب

بشکفت به شوق وشعف وزمـــزمه امشب

گـل از گـل لبخـند بنـی فاطمه امشب

مــرغان بهشتـی شده آوارۀ مهدی

گـردند به دور وبــرِِ گهـوارۀ مهدی

مهـدی است که احیاگر قانون حسین است

مهدی است که شمشیرش مد یِِون حسین است

او وارث پیراهـن گلگون حسین است

والله قسم منتقـم خون حسین است

برپرچمش این نقش عیان با خط نور است

ای منتظران مژده که هنگام ظهـور است

این یوسف زهراست که سوی وطــن آید

این ماه دل آراست که در انجــــــــمن آید

این جان جهان است که اینک به تـن آید

بر منتظـــــران پاسخ یا بـــن الحسن آید

خـــیزید حضـــــور پسر فاطمه امشب

لبیک بگــوئید به مهدی همه امشب

بـــوی نفس حجت ثانــــی عشر آیــد

ای شب حرکت کن که به زودی سحر آید

ای صبح بیا تا شب هجــــرا ن به سرآید

خـورشید بنی فاطمه از کعــبه بر آید

عیسی زفـلک بازآ مــا صبر نداریم

تـــا پشت سر یــار نمـازی بگذاریم

ای احمد ثا نی زحـــرا جلوه گری کن

ای وارث پیغمـبر پیغــامبـری کن

تنها پسرزهــرا مــــارا پــــدری کن

این قــافـلـــۀ گمشده را راهبری کن

در هجر شبان اشک فشان این رمه تاکی؟

دوران فـراق پسر فــــاطمــــه تاکی؟

ای غصّـــه اسلام هم آغـــوش تو مهدی

ای نالۀ خامــوشان در گـوش تو مهدی

ای پــرچم ثارالله بــر دوش تـو مهدی

ای خـون دل واشک بصر نوش تو مهدی

ای موسی عمـران چه شود تا به مصافی

چـــون سینۀ دریادل فــرعون بشکافی

ای نام تو ذکـر خوش شام وسحـر ما

ای خاک رهت مــادرمـا وپـــدر مـا

ای باغ تـو را لاله زخــون جگـر ما

ما منتظـر استیم وتـوئی منتظَر ما

باز آ که چـراغ همه رخسار تـو باشد

میثـم صله ی شعـرش دیدار تو باشد

استادسازگار

صد طبق گل به مقدم جانان به زلالی قطــره بــاران

آب هستی ز دور می ریزد به کویر عطش گرفته جان

از افقهای سبز می روید نــور امّیــد در دل انسان

مژده ای دل که سر رسید فراق شد شب نیمـه مه شعبـان

از پس ابــر ،مِهــر جــان آمـد

مهدی صاحب الزمان آمد

از رمق اوفتاد چرخ قرار گشت باطل، برون ز حــدّ مــدار

خرم آن ماه کز رخش ساطع گشته نور وجــود هــزار هـزار

شجر نخل اوصیا امشب تازه وقت سحــر نشست به بــار

در تمنای روی ماهش دل منصرف شد ز شوق گشت و گذاز

اینکــه مُلک و مَلَک بـود رامـش

حجت بن الحسن بود نامش  

در شب دیو ظلمت و شب زور منجـی کل خلــق کرد ظهــور

حجره نرگس از گل قدمش شد بسان حرا و وادی طور

صد چو یوسف به اکتساب رخش آرزویی است که برده اند به گور

یا رب این ماه پاره تا به ابد از گزند نگاه باد به دور

تا خدا هست و هست وجهه ذات

بر گل روی حضــرتش صلوات

به تلاطم فتاده پهنه خاک آسمان سینه از شعف زده چاک

زلف او چون مجعّد است و سیاه برده زیر سؤال سبزی تاک

«لَن ترانی» نمی کنم هرگز که بود ذکر دل «مَتی و نَراک»

در لجن زار معصیت گیرم ای که صافی چو دُر چو شبنم پاک

نرگس نازم ای گل نرگس

نظری حق مادرت نرجس

ای امید دل شکسته دلان ای نجات بخش جمله پیر و جوان

لغزش از پای تا سرم ریزد هم ز دست و ز پا و چشم و زبان

غایب از دیده ها ولی حاضر حاضرم تا دهم به پای تو جان

چند در غیبتی و ما مهجور سیری از دست دوستان به گمان

یک شب از عمق دل صدایم کن

در قنـوت سحــر دعــایم کن

آخرین توشه هدایت حق خیمه غیبتت حکایت حق

آیه بر دست حیدری تو نیست هیچ چیزی مگر روایت حق

هر که بدگویی تو کرد یقین کرده بی پرده پُر سِعایت حق

در ظهور تو خلق می بینند در کفت دور کعبه رایت حق

زنده کن التهـاب بدر و حنین

ای قیام تو انتقام حسین

مبتلایی به داغهای حسین علیه السلام جای پای تو جای پای حسین

در خروش صدای شمشیرت در طنین نیست جز صدای حسین

نیست در دست هیچکس جز تو وصله جامه پاره های حسین

تا ابد هم خدای می گرید بس فزون بود دردهای حسین

حق آن شاه تشنـه بـی آب

ای حسین زمان مرا دریاب

باز امشب رونق دل پا گرفت

بهر یاری دلنشین احیا گرفت

یاد کرد از دلبری زیبا جبین

ماه روئی طلعت و خوش همنشین

آمده یوسف دوباره بر زمین

خوشگلی بالابلند و دلنشین

آمده زهرا سرشت جان فروز

لیلی جان و جهانی سینه سوز

آمده حیدر مثال دیگری

تا نماید شیعیان را رهبری

آمده حُسن حَسن از ماسوا

آمده زیبا ترین رویای ما

آمده شیری زنسل کربلا

بهترین سرمایه ی ارباب ما

ای فدای نغمه ی زهرائی ات

جان فدای شیوه ی آقائی ات

ای ابرمرد غریب یکه تاز

کهنه شد دردت بیا ای دلنواز

ای امید دردهای بی کسان

ای امیر بی سپاه این زمان

خیمه دوش غصه های شیعیان

ای شهنشاه و امیر بی نشان

کی می آئی تا که سَربالا کنم

بین مردُم تا سری پیدا کنم

کی می آئی درد گیرد التیام

ای امیر و ذوالفقارِ در نیام

کی می آئی تا که بی تابم کنی

لایق دیدار اربابم کنی

کی می آئی کربلا بی تاب توست

تشنه ی یک جرعه می از آب توست

کربلا با اشک می گوید بیا

ساقی بی مشک می گوید بیا

آب بود و یک بیابان انتظار

کودکی بهر عمویش بی قرار

علقمه یکباره بوی یاس داد

یا اخا ادرک ندا عباس داد

بوی زهرا در فضا پیچیده بود

در کنارش مادری رنجیده بود

کمال مؤمنی

عید است و صبا مشک فشان می آید

آرام دل و جان جهان می آید

ای دل به تماشای گل باغ حسن       

برخیز که صاحب الزمان می آید

اصغر چرمی

برخیز که منجی جهان می آید

آن حجّت حق، امید جان می آید

شد دامن نرگس از گلستان حَسَن      

گل ریز، که صاحب الزمان می آید

مشفق کاشانی

دوستان هنگام بینایى شده

طلعت مهدى تماشایى شده

این امید هر نبى و هر ولى‏است

پاى تا سر، هم محمد، هم على است

این پسر چشم و چراغ فاطمه است

این گل امید باغ فاطمه است

شمع جمع عالمین است این پسر

طالب خون حسین است این پسر

این چراغ بزم در قلب شب است

این نوید انتقام زینب است

این امام عصر كل عصرهاست

صاحب نصر تمام نصرهاست

بردگان موسى به عالم آمده

مردگان عیساى مریم آمده

كیست مهدى كعبه جان همه

كیست مهدى آرزوى فاطمه

كیست مهدى همدمى نشناخته

خلق نادیده به او دل باخته

كیست مهدى نور انوار خدا

كیست مهدى انبیا را مقتدا

كیست مهدى یاور مظلومها

كیست مهدى حامى محرومها

كیست مهدى حجّت ثانى عشر

كیست مهدى منجى كل بشر

استادسازگار

صبحدم پیك مسیحا دم جانان آمد

گفت برخیز كه آرام دل و جان آمد

سحر از پرده نشینان حریم خلوت

نغمه برخاست كه شاهنشه خوبان آمد

عاشقان را رسد این طرفه بشارت ز سروش

كه سحرگاه شب نیمه شعبان آمد

مى ‏كند مرغ سحر زمزم بر شاخ گل

كه ز نرگس ثمرى پاك بدوران آمد

وارث تاج نبى اوست كه با دعوت حق

بهر افراشتن پرچم قرآن آمد

شهسواریست كه با صولت و بازوى على

از پى كشتن كفار به میدان آمد

مظهر صلح حسن اوست كه با حلم حسن

پى آرامش دلهاى پریشان آمد

آنكه اندر رگ او خون حسین ابن علیست

پى خونخواهى سالار شهیدان آمد

در ره زهد و عبادت چو على ابن حسین

سوى حق قافله راسلسله جنبان آمد

علم باقر همه در اوست كه با مشعل علم

رهبر جامعه بى سر و سامان آمد

تا ز ناپاك كند مذهب صادق را پاك

مظهر راستى و پاكى و ایمان آمد

هم چو كاظم كه بود قبله حاجات و مراد

دردمندان جهان را پى درمان آمد

چون رضا تا كه كند از رنگ علوم

وارث افسر سلطان خراسان آمد

اوست سرچشمه ‏ى تقوا و فضیلت چو جواد

منبع فیض و جوانمردى و احسان آمد

هادى وادى حق كز پى ارشاد بشر

با چراغ خرد و دانش و عرفان آمد

یادگار حسن عسگرى پاك سرشت

كه جهان را كند از عدل گلستان آمد

قائم آل محمد شه اقلیم وجود

كه بفرمانده ى عالم امكان آمد

طبع خاموش رسا باز چو مرغان چمن

پى تبریك چنین شاد و غزلخوان آمد

رسا

تقصیر ماست غیبت طولانی شما

بغض گلو گرفته ی پنهانی شما

بر شوره زار معصیتم گریه می كنی

جانم فدای دیده ی بارانی شما

پرونده ام برای شما دردسر شده

وضع بدم،دلیل پریشانی شما

ای وای من! كه قلب شما را شكسته ام

آقا چه شد تبسم رحمانی شما؟!

ای یوسف مدینه مرا هم حلال كن

« عفو و گذشت» سنت كنعانی شما

آیا حقیقت است كه اصلا شبیه نیست؟!

رفتار ما به رسم مسلمانی شما

ایران ما اگر چه بسی شاه دیده است!

چشم امید بسته به سلطانی شما

صدها هزار نوح و سلیمان نشسته اند

در انتظار منسب دربانی شما

عشاق شهر یكسره تعریف می كنند

از لحن و صوت مكی قرآنی شما

نشنیده یاد روضه ی گودال كرده ام

دل می برد تلاوت روحانی شما

این اشك روضه حال مرا خوب كرده است

رد خور نداشت، نسخه ی درمانی شما

« یا فارس الحجاز» برایم دعا كنید

درمانده است شاعر ایرانی شما

وحیدقاسمی

می ها چشیده ام من و این آخر  سری

کارم کشیده است به آن جام آخری

با یاد این نگار جوان، ساقیا ! فقط

مستم کن امشب از می انگور عسکری

قاسم صرافان